آن شادی بیاحترامی به مریم ایراندوست نبود!
تاریخ انتشار: ۱۶ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۶۸۶۶۴۹
به گزارش "ورزشسه"، بعد از حواشی به وجود آمده پس از مسابقه حساس جمعه گذشته میان بانوان ملوان و شهرداری سیرجان که به پیروزی ارزشمند انزلیچی ها انجامید، خبرنگار ورزش سه مصاحبه ای را با رامبد رشیدی قائم مقام باشگاه ملوان انجام داد و نظر وی را در مورد این مسابقه جویا شد.
رشیدی در این خصوص به خبرنگار ما گفت: مسابقه کیفیت فنی خوبی داشت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
رشیدی در ادامه با اشاره به مریم ایراندوست که چهره فراموش نشدنی فوتبال زنان در انزلی به شمار میرود، ادامه داد: مریم ایراندوست نام بزرگی است که اعتبار زیادی در فوتبال بانوان و باشگاه ملوان دارد و کسی نمی تواند منکر خدمات و زحمات ایشان برای این باشگاه ریشه دار شود یا خدای نکرده به ایشان بی احترامی کند. این موضوع را در طول هفته با هواداران و اعضای تیم مان مرور کردیم و به همین دلیل پیش از شروع مسابقه از خانم ها ایراندوست و اقبال بابت زحمات شان برای تیم بانوان ملوان تقدیر و قدردانی کردیم.
او ادامه داد: با این وجود تنها اتفاق حاشیه ای این دیدار به اواخر مسابقه و پس از گل دوم ما که توسط افسانه چترنور به ثمر رسید برمی گردد. عده ای خواستند شادی بازیکن ما را بی احترامی به خانم ایراندوست "تفسیر" کنند آن هم در شرایطی که خانم ایراندوست بعد از ورود توپ به دروازه، پشت به زمین مسابقه در حال حرکت به سمت نیمکت خودشان بودند و طبیعتا نمیتوانستند مخاطب خوشحالی چتر نور باشند. ضمن اینکه خود چترنور هم به صراحت گفت که قصد بی احترامی به ایشان را نداشته است.
قائم مقام باشگاه ملوان در بخش دیگری از صحبتهای درباره شادی گل چترنور صحبت میکند: به هرحال اینکه بازیکنی که در دقایق پایانی مسابقه آن هم در برابر تیم سابقش که انگیزه های شخصی مضاعفی داشته، گلزنی کند و شادی و خوشحالی گل مضاعفی را از خود به نمایش بگذارد دارای سوابق متعدد داخلی و خارجی است. به خاطر دارم مدتی پیش و در یک مقیاس دیگر، در مورد خوشحالی پس از گل آقایان نکونام و پیروانی هم چنین مباحثی به راه افتاده بود.
او ادامه داد: بنابراین به شخصه با شناختی که سالهاست از خانم ایراندوست، رفتار حرفه ای و تعهد ایشان به اخلاقیات دارم، نه تنها بعید می دانم این تفسیر از شادی گل از جانب ایشان باشد؛ بلکه معتقدم ایشان حتما به واکنش غیراخلاقی و غیر حرفهای دستیار و بازیکن تیم شان به شادی گل بازیکن ما که تفسیرپذیر هم نیست و علاوه بر ثبت در گزارش ناظر مسابقه، توسط تصویربرداران باشگاه ملوان مستند شده ورود خواهند کرد و به همین دلیل ما نیازی به طرح موضوع بویژه در رسانه ها ندیدیم.
رشیدی اینطور حرفهایش را خاتمه میدهد: برداشت ما این است که مسابقه در همان روز جمعه به پایان رسیده و فارغ از فضای جذاب و رقابتی که بنابر اقتضائات حرفه ای وجود دارد، ما و خانم ایراندوست همواره اعضای خانواده بزرگ و اخلاق مدار ملوان باقی خواهیم ماند و اگر گلایه ای از یکدیگر داشته باشیم در فضایی دوستانه به بیان آن خواهیم پرداخت تا اجازه سوء استفاده به افرادی که منفعت شان در برجسته کردن اتفاقات طبیعی در فوتبال بانوان است؛ داده نشود.
منبع: ورزش 3
کلیدواژه: فوتبال زنان خانم ایراندوست فوتبال بانوان باشگاه ملوان بی احترامی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.varzesh3.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ورزش 3» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۶۸۶۶۴۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مریم خمینی نوه امام در خارج از کشور چه کاره است؟
به گزارش تابناک به نقل از عصر ایران، خانم معصومه حائری یزدی همسر آیتالله سید مصطفی خمینی و دختر آیتالله شیخ مرتضی حایری یزدی صبح روز ششم اردیبهشت ۱۴۰۳ خورشیدی در تهران درگذشت.
وی مادر سید حسین و مریم خمینی بود. حجتالاسلام سید حسین خمینی از اوایل دهه ۶۰ عملا از عرصه های رسمی و رسانهای کنار است و خواهر او (نوه امام خمینی) هم در خارج از کشور زندگی میکند و به طبابت و کارهای علمی اشتغال دارد و خانواده برای دفن مادر منتظر بازگشت اوست. (دو فرزند دیگر در کودکی درگذشته بودند).
از نکات شگفتآور زندگی خانم حایری این که به رغم آن که عروس ارشد امام خمینی و منتسب به یک خاندان بزرگ و مشهور روحانی دیگر هم بود زندگی بسیار عادی و گاه توام با سختی و رنج داشته است.
او شیفته سید مصطفی خمینی بود و خاطرات هجران او را با اشک بیان میکرد و همچون اعضای خانواده امام که آقا مصطفی را «داداش» خطاب میکردند او هم عادت کرده بود همسرش را این گونه خطاب و حتی بعد از فقدان چنین یاد کند.
با این که عروس ارشد امام اهل مصاحبه با رسانهها نبود اما برای اولین بار اول آبان ۱۴۰۰ و به مناسبت چهلوچهارمین سالگرد درگذشت مشکوک سید مصطفی خمینی گفتوگویی با او منتشر شد که بسیار مورد توجه قرار گرفت خصوصا جاهایی که حکایت از نگاه امروزین آقا مصطفی خمینی داشت و تصویر متفاوتی از فرزند فقید امام ترسیم میکرد.
درباره فرزندان چنین گفته بود: «خدا چهار فرزند به من داد که دو تا از آنها از دنیا رفتند و الان تنها حسین و مریم برای من باقی ماندهاند. هر دو دختر بودند و یکی در ایران و یکی در نجف از دنیا رفت. اولی چند روز بعد از به دنیا آمدن از دنیا رفت و علتش هم این که اوضاع ما در آن ایام به خاطر مسائل انقلاب خیلی ناجور و نامناسب و دگرگون بود و در همان ایامی که تازه این دختر به دنیا آمده بود، نیروهای دولتی وارد منزل ما شدند و هول و هراس ایجاد کردند و حال خود من خیلی بد و خراب بود و شاید این بچه بر اثر همان مسائل مُرد و از دنیا رفت.
دومی هم بلافاصله بعد از تولد و بر اثر یک بیماری کشنده از دست رفت؛ البته برخی به من میگفتند که این فرزندم، پسر بوده ...»